Ik ben net in Afghanistan geland om aan mijn eerste baan bij Medair te beginnen. Dit was niet de eerste indruk die ik wilde maken. Mijn vrouwelijke collega’s leggen me uit hoe ik een hoofddoek moet vastzetten, maar dat is nog maar één kleine stap van de steile leercurve die ik doorloop als vrouwelijke noodhulpmedewerker in Centraal-Azië en het Midden-Oosten.
Deze vier dingen heb ik geleerd gedurende mijn tijd in de regio:
Je ervaart dingen anders dan je mannelijke collega’s:
Op bruiloften, verjaardagsfeesten en zelfs tijdens projectbezoeken mocht ik als vrouw momenten meemaken die mijn mannelijke collega’s niet te zien kregen. In de Libanese Bekavallei zat ik bij een zwangere Syrische vluchtelinge in de tent terwijl een Medair-verloskundige een echo uitvoerde. Terwijl de mannen buiten wachtten, deelde de aanstaande moeder haar blijdschap met mij bij het horen van de hartslag van haar baby. Omdat ik naast vrouw ook buitenlander ben, werd ik vaak uitgenodigd op plekken waar traditioneel alleen mannen komen, zoals bijeenkomsten van dorpsoudsten. Maar de mooiste herinneringen bewaar ik aan die keren dat ik op plekken mocht zijn die voor vrouwen gereserveerd waren. Deze kant van het leven blijft vaak besloten. Ik vergeet nooit het uitbundige plezier waarmee vrouwen me leerden dansen in een tent op een Afghaanse bruiloft. En ja, op dat vlak heb ik nog steeds veel te leren!
Je krijgt veel nieuwe broers die voor je opletten.
“Bij Medair vormen we een familie. Het maakt niet uit of je ergens anders vandaan komt of dat je van hier bent. We zijn samen hier en wij zijn Medair,” vertelde Tabesh* tijdens onze eerste ontmoeting in Kabul. Mijn mannelijke collega’s zijn royaal in het schenken van broederlijke zorg: van het wegwijs maken in sociale gewoonten die nieuw voor me zijn of ieder uur vragen hoe het met me gaat wanneer ik ziek ben in het veld. En als mijn begeleiders hebben ze vaak bezoekjes aan de bazar moeten doorstaan.
Tijdens een meerdaags bezoek aan een veldpost in de Centrale Hooglanden van Afghanistan wilden de mannen ervoor zorgen dat de vrouwen ’s nachts niet naar buiten hoefden om naar de wc te gaan. Ze deden heel erg hun best om het toilet binnen werkend te krijgen. Maar raad eens? Om daar te komen, moesten we een hindernisbaan nemen van cementzakken en bouwmaterialen die gebruikt werden voor de bouw van toiletten in de huizen. Ach, het was goed bedoeld.
Je leert je snel anders aan te kleden.
Het dagelijks dragen van een hoofddoek werd al gauw een gewoonte in Afghanistan, maar toen ik in het Midden-Oosten ging werken, had ik opnieuw dingen te leren. Het heeft me veel inspanning gekost om de verschillende kledingstijlen voor andere landen te leren, of soms zelfs voor verschillende provincies. Dankzij de geduldige adviezen en ervaring van mijn collega’s beslaat mijn garderobe inmiddels alles van lange, zwarte abaya’s tot glittertunieken, skinny jeans en burka’s. Geloof het of niet, maar het is me zelfs overkomen dat ik helemaal gelukkig was als ik mijn hoofddoek perfect had afgestemd op mijn outfit!
Je wordt geïnspireerd door de vrouwen met wie je samenwerkt.
Op veel plekken in het Midden-Oosten en Centraal-Azië zijn vrouwen minder zichtbaar in de publieke ruimte. Ze hebben grote drempels moeten overwinnen om aan de slag te kunnen gaan. Bij Medair werken veel inspirerende vrouwen die me de moeilijkheden doen vergeten die ik tegenkom. Latifa* is een verpleegkundige in Zuid-Afghanistan, waar ze door de veiligheidsbeperkingen soms moeite heeft om bij haar patiënten te komen.Reine Hanna heeft een innovatief project ontwikkeld waardoor duizenden informele vluchtelingenkampen in Libanon in kaart zijn gebracht. Sarah in Jordanië is een gezondheidsmedewerker die dagelijks de waarden van Medair in de praktijk brengt.
Het is enkele jaren en heel veel koppen chai geleden sinds mijn hoofddoek op de grond gleed in het vliegveld van Kabul. Keer op keer werd ik geraakt door mensen in deze landen die zo vaak vanwege conflicten in het nieuws komen. Ik heb ontdekt dat het een voorrecht is om als vrouw in de noodhulp te werken.
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
