Verhalen

“Waar ik nodig ben, daar ga ik naartoe” –Twee verloskundigen in Zuid-Sudan

De moedersterfte in Zuid-Sudan is ongelofelijk hoog. In het jongste land ter wereld hebben vrouwen een risico van één op zevenom te overlijden tijdens zwangerschap of bevalling. Vanwege slechte infrastructuur, de afstand tot zorgvoorzieningen en weinig tot geen inkomen krijgen vrouwen bijna nooit de gezondheidszorg die ze nodig hebben.

De Zuid-Sudanese Patricia en de Australische Jacinta zijn ervaren verloskundigen en ze werken voor Medair in Aweil Centre, in het uiterste noordwesten van Zuid-Sudan. Daar bieden zij hoognodige reproductieve gezondheidszorg aan vrouwen en hun pasgeborenen. We hebben hen een paar vragen gesteld over hun werk.

Foto: Patricia (links) en Jacinta (rechts)

Hoe is de situatie voor zwangere vrouwen in het gebied waar jullie werken?

Jacinta: “In een land als Zuid-Sudan is het heel moeilijk om reproductieve gezondheidszorg van goede kwaliteit te krijgen. Veel vrouwen kunnen niet naar een ziekenhuis gaan en kunnen het reizen over grotere afstanden niet betalen. Als er thuis iets misgaat, bijvoorbeeld tijdens de weeën, dan is het helaas vaak te laat om er nog iets aan te doen.” Patricia: “De meeste vrouwen die in het ziekenhuis willen bevallen, moeten meer dan drie uur lopen om er te komen. Soms komen ze van nog verder weg en moeten ze onderweg ergens overnachten. Er zijn gevallen bekend van moeders die langs de weg zijn bevallen omdat ze niet op tijd bij het ziekenhuis konden komen. Denk je eens in.”

Welke steun geven jullie en het team aan zwangere vrouwen en nieuwe moeders?

Patricia: “We geven pre-en postnatale zorg aan vrouwen en hun baby’s op 16 locaties in Aweil Centre. Daarbij geven we ook vaccinaties, we geven uitleg aan de vrouwen over goede gezondheid en hygiënische gewoonten en we helpen hen met geboortenplanning. We moedigen hen aan om voldoende tijd tussen de zwangerschappen te houden, in het belang van de gezondheid van henzelf en hun kinderen.

”Jacinta: “We hebben kortgeleden een 24-uurs bevallingscentrum geopend, waar vrouwen veilig kunnen bevallen en in de kraamtijd zorg krijgen. Zo kunnen we er voor hen zijn in een kritieke periode. Door gezondheidszorg te bieden, willen we ook een relatie met de mensen opbouwen en hen laten merken dat we om ze geven. We nemen de tijd om de moeders te vragen hoe het met ze gaat en we luisteren naar hun verhalen. Zo kwam er een zwanger tienermeisje naar onze kliniek. Haar beide ouders waren overleden en ze was uitgehuwelijkt. We wisten dat we haar omstandigheden niet konden veranderen. Maar we konden haar wel de medische zorg geven die ze nodig had en naar haar verhaal luisteren. Voor ons gaat dat heel goed samen. We zijn blij dat we er op zo’n manier kunnen zijn voor deze vrouwen.”

Foto: De eerste baby die geboren werd in het nieuwe bevallingscentrum in Aweil Centre.

Welke invloed heeft Covid-19 op jullie werk?

Patricia: “Covid-19 heeft gevolgen voor alles. Maar we kunnen de zorg die we bieden niet uitstellen of beperken. Vrouwen hebben voortdurend prenatale, verloskundige en postnatale zorg nodig.

Waarom wilde je verloskundige worden en in Zuid-Sudan werken?

Jacinta: “Dat komt door mijn geloof in God en het verlangen dat hij in mijn hart gelegd heeft. Ik voel zo’n sterke drijfveer om mijn deskundigheid en passie te gebruiken om een verschil te maken voor vrouwen en baby’s. Ik wil ze helpen zodat het goed met ze gaat. Als je verloskundige wilt worden, dan raakt dat sterk verweven met wie je bent. Ik ben nu 17 jaar verloskundige, maar elke keer dat ik een moeder help bevallen, vind ik het weer een van de mooiste gebeurtenissen.”Patricia: “Toen ik opgroeide, ging ik met mijn tante mee naar gemeenschappen waar geen gezondheidszorg was. Ze wilde mij laten zien wat dat betekende. Soms overleden kinderen omdat er geen gezondheidszorg was. Of de moeder stierf. Ik zei tegen mezelf: ‘Later word ik verloskundige en ga ik iets doen om te voorkomen dat mensen sterven.’”

Foto: Jacinta onderzoekt een moeder in een centrum voor reproductieve gezondheidszorg in Maban, waar Medair eerder werkte. De foto is genomen voordat het coronavirus uitbrak. ©MAF/LuAnne Cadd

 

Waarom doen jullie dit werk, op zo’n grote afstand van je eigen familie?

Patricia: “Mijn moeder en mijn dochter zijn in Uganda. Mijn zoon woont ook ver weg. Ik ben nooit lang samen geweest met mijn familie. Ik mis hen wel, maar we kunnen met elkaar spreken. Ik dank God voor het internet. En verder ben ik eraan gewend geraakt om op verschillende plaatsen te wonen. Waar ik ben, dat is mijn plek. Het leven gaat niet alleen over wat ík wil. Het gaat ook over andere mensen. Waar ik nodig ben, daar ga ik naartoe. Ik voel me zo gezegend om hier te zijn en de gemeenschap te helpen met de zorg die zo nodig is.”Jacinta: “Ik heb het wel eens moeilijk gehad met het weg zijn uit Australië, dat ik niet meer wist waar mijn thuis was. Mijn ouders zijn op leeftijd en het is niet gemakkelijk om op grote afstand van hen te

leven. Maar net als Patricia voel ik metegelijkertijd ongelofelijk gezegend dat ik dit werk mag doen. Ik houd ervan om met onze Zuid-Sudanese collega’s te werken. Ze zijn gepassioneerd over hun werk en doen wat ze kunnen om voor hun eigen mensen te zorgen. Ze hebben vaak veel opgeofferd voor hun opleiding om dit werk te kunnen doen. Het is zo inspirerend om van hen te leren. Ik heb dingen kunnen leren en doen die ik thuis nooit had meegemaakt.”

 

Wat zijn de belangrijkste uitdagingen in jullie werk?

Patricia: “Soms kunnen we door omstandigheden niet alle ondersteuning geven die we zouden willen. Bijvoorbeeld als we een pasgeboren kind doorverwijzen naar het ziekenhuis voor specialistische zorg. De reis kan heel lang duren en dan kan het te laat zijn voor de baby. Als zoiets gebeurt, is het heel verdrietig. Ik blijf mezelf eraan herinneren dat het gaat om het beste doen wat we kunnen binnen de beperkingen van de situatie waarin we werken.”

Willen jullie nog iets met ons delen?

Jacinta: “De meeste mensen denken dat verloskundigen altijd vrouwen zijn. Maar wist je eigenlijk dat 5 van de 7 verloskundigen mannen zijn? In Australië ben ik niet veel mannelijke verloskundigen tegengekomen, maar hier in Aweil is het veel normaler. Ze behandelen de vrouwen met groot respect, met veel zorg en betrokkenheid. Voor de moeders voelt het goed.”

Foto: Een mannelijke verloskundige onderzoekt een pasgeboren kind in een Medair-kliniek in Aweil Centre. Deze foto is genomen voor de corona-uitbraak.


Het werk van Medair in Aweil wordt gefinancierd door UK aid van de Britse regering, het Bureau voor Internationale Ontwikkeling van de Verenigde Staten (USAID) en particuliere donateurs.

Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het Global Support Office. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.

CHECK OUR LATEST STORIES