In de afgelopen jaren hebben families met mensen met beperkingen die in de tentenkampen in de Bekavallei wonen enorm te lijden onder de aanhoudende sociaal-economische crisis in Libanon. De kwetsbaarheid van de mensen neemt steeds verder toe en zijn weinig mogelijkheden om geld te verdienen. De vluchtelingenfamilies die zorgen voor gezinsleden met beperkingen kunnen nauwelijks passend onderdak vinden in de Bekavallei in Libanon. Vanwege hun moeilijke leefomstandigheden lopen ze het risico op onomkeerbare, blijvende schade.
“Het doet mij pijn om hem elke dag te zien lijden. Ik doe mijn uiterste best om hem te troosten, maar vaak is het niet genoeg”, zegt Samra. “We zijn elf jaar geleden gevlucht toen het conflict in Syrië begon. Net als veel anderen moesten we vluchten. Alles wat we kenden hebben we achtergelaten, op zoek naar een veilige plek. Niemand kon zich voorstellen dat het conflict elf jaar zou duren. Wij dachten dat zeker niet. Toen we uit Syrië vluchtten, dachten we dat het voor een jaar, hooguit twee jaar zou zijn. En dat we daarna weer naar ons huis zouden teruggaan. Maar het blijft zo. Dit is onze werkelijkheid. Het leven gebeurt nu. Nadat we in de Bekavallei in Libanon zijn gekomen, zijn we al drie keer verhuisd. We hadden geluk dat we een huis gevonden hebben. Veel mensen hebben dat niet. Hier is nu ons thuis, dat is het al vijf jaar. Ik moet er niet aan denken dat we nog een keer moeten verhuizen. Het is al zwaar, maar nu mijn man zo achteruit gaat, is het gewoon onmogelijk.”
“Mijn man is gehandicapt”
“Mijn man Mohamad is 70 jaar. Hij is gehandicapt. Hij is zijn hele leven lang al ziek. Mensen met deze erfelijke ziekte houden hun hele leven last van beperkingen of gezondheidsklachten. Bij mijn lieve Mohamad is een been geamputeerd toen hij jongvolwassen was. Ik weet dat hij het er moeilijk mee heeft, dat voel ik. Hij was zo’n actieve en energieke man. Hij wist zo veel van de landbouw en na het werk op het land kwam hij altijd thuis met verhalen. Maar nu kan hij niet meer lopen zonder hulp.
Dagelijks lijden
Ik ben altijd bij hem, wat er ook gebeurt. Het is heel zwaar als ik hem ’s avonds van het bed optil en met hem naar de wc loop. De grond is niet vlak. Ik moet altijd opletten, omdat hij op een bed op de vloer ligt. Daar slaapt hij niet fijn op. Het doet mij pijn om hem elke dag te zien lijden. Ik doe mijn uiterste best om hem te troosten, maar vaak is het niet genoeg”, zegt Samra. Ze pakt een tas en kiept alle lege medicijnverpakkingen voor zich op de vloer.
Mohamad (70) is een Syriër met bijzondere behoeften die met zijn familie in een tent in Jeb Jannine in de Bekavallei woont. Voordat Medair aangepaste hulp kwam geven, sliep hij op deze mat, die door hem vloerbed genoemd werd. Inmiddels kan Mohamad op een nieuw bed met een matras slapen, dat door Medair verstrekt is. ©Medair/Abdul Dennaoui
Alles is zwaar
“We zijn met z’n zessen en wonen in één slaapkamer. Ik weet dat we hier een leven hebben en daarvoor kan ik God niet genoeg danken. Maar met de moeilijkheden die we nu hebben, wordt de situatie ondraaglijk. God, vergeef me dat ik zo praat”, zegt ze terwijl ze naar boven kijkt. “U hebt ons zo veel gegeven en we zijn dankbaar. Maar het is zo zwaar. Alles wordt duurder en we zijn alleen bezig met overleven. Ik realiseer me dat dit langdurige gevolgen voor ons zal hebben.
Troebele toekomst
Ook voor de toekomst en het welzijn van onze kinderen. Elektriciteit, eten en medicijnen zijn nu duurder dan ooit. Er zijn maar weinig dingen de we nog kunnen betalen. Door de inflatie zijn de voedselprijzen enorm gestegen. We eten nu kleinere porties en soms hebben we minder maaltijden per dag. We zitten op het minimum en gebruiken alleen het hoogstnodige. Zelfs medicijnen kunnen we niet krijgen door de tekorten bij de apotheken. Kijk deze tas vol met lege medicijnverpakkingen. Al zouden we de medicijnen kunnen betalen, dan kunnen de apotheken ze gewoon niet leveren.”
Voorbij de schaamte
“Ik maak me grote zorgen over de gezondheid van mijn man. Ik geef heel veel om hem en ik zou willen dat hij een goed en gezond leven kan leiden. Als ik niet voor zijn medicijnen kan zorgen, dan gaat hij steeds verder achteruit. Ik schaam me er niet voor om het te zeggen: we hebben ondersteuning nodig. Alles wat mijn man maar een beetje helpt, maakt de last voor mij lichter. Soms, als hij op zijn bed op de vloer ligt te slapen, loop ik naar hem toe en leg ik mijn hand op zijn hoofd. Dan bid ik tot God dat hij me helpt, zodat ik iets voor hem kan doen. Een man van zijn leeftijd en in deze toestand moet niet op de vloer liggen. Het is verdrietig, maar zo is onze situatie”, zegt Samra met een gebroken stem.
“Een man van zijn leeftijd en in deze toestand moet niet op de vloer liggen.”
De Syrische Samra (65) is getrouwd met Mohamad (70). In hun tent laat ze het Medair-team zien hoe veel medicijnen haar man nodig heeft. Ze zit op de vloer in hun tent in Jeb Jannine in de Bekavallei op 25 augustus 2022. ©Medair/Abdul Dennaoui
De zwaarste lasten
Veel vluchtelingenfamilies die zorgen voor gezinsleden met een beperking dragen de zwaarste last van de crisis. Het vinden van waardig en veilig onderdak is voor de meesten van hen een probleem. Medair zorgde voor een goed bed met een matras voor het gezin van Samra. Daarop kan haar man Mohamad slapen. Ook heeft Medair een pad naast hun tent betegeld, zodat Mohamad de wc kan bereiken.
Vijftig mensen helpen
In samenwerking met de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR) biedt Medair in Libanon aangepaste hulp aan gezinnen met mensen met beperkingen. Hierdoor worden ze minder afhankelijk van verzorgers, die daardoor iets minder belast worden. Met dit project gaat Medair verbeteringen aanbrengen voor vijftig mensen met bijzondere behoeften, die in tenten in het noorden, zuiden en westen van de Bekavallei wonen. We installeren hellingbanen, leuningen, toiletstoelen, bedden en matrassen.
Mohamad (70) is een Syriër met bijzondere behoeften die met zijn familie in een tent in Jeb Jannine in de Bekavallei woont. In de tent van Mohamad heeft Medair de vloer geëgaliseerd, een hellingbaan gemaakt en voldoende ruimte gecreëerd zodat hij er goed langs kan. Verder is ook het pad naar de wc betegeld, zodat hij daar veilig naartoe kan gaan. ©Medair/Abdul Dennaoui
Mohamad (70) is een Syriër met bijzondere behoeften die met zijn familie in een tent in Jeb Jannine in de Bekavallei woont. Mohamad heeft een aangeboren afwijking en op jonge leeftijd is zijn been geamputeerd. In de tent van Mohamad heeft Medair een nieuw bed geïnstalleerd, de vloer geëgaliseerd, een hellingbaan gemaakt en voldoende ruimte gecreëerd zodat hij er goed langs kan. ©Medair/Abdul Dennaoui
Het werk van Medair in de Bekavallei in Libanon wordt gefinancierd door de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR), het Zwitserse Bureau voor Ontwikkeling en Samenwerking (SDC) van het Federale Ministerie van Buitenlandse Zaken en krijgt gulle steun van particuliere donateurs.
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in deze publicatie vallen uitsluitend onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
