Geboren in een cycloonschuilplaats

Jolita (26) beviel op 7 maart 2017 van een gezonde dochter, Tania.
Als ik Jolita feliciteer, geef ik haar een envelop met inhoud. Ze glimlacht en kijkt omlaag terwijl ze mijn cadeau in ontvangst neemt. Ze weet dat ik helemaal vanuit de hoofdstad Antananarivo naar haar kleine dorp in het noordoosten van Madagaskar gekomen ben.

In Madagaskar is het gebruikelijk dat familie en vrienden een symbolisch bedrag geven bij de geboorte van een kind, een cadeautje als bijdrage voor de extra uitgaven. Omdat Jolita in een Medair-cycloonschuilplaats bevallen is, zijn we een soort familie.

Ze wiegt haar baby heen en weer. Wat een prachtig gezicht, moeder en dochter samen. Wonderlijk ook als je bedenkt dat Tania het levenslicht zag in een cycloonschuilplaats, omringd door 200 mensen, terwijl buiten een cycloon tekeerging.

“De dag voor de cycloon  waren mijn vliezen gebroken,” vertelt Jolita zacht. “We wisten dat we niet in het huis konden blijven; er werd al gewaarschuwd voor cycloon Enawo en overstromingen. Ik maakte me zo veel zorgen. Het was mijn eerste bevalling, ik wilde een veilige plek hebben, zeker nu er een cycloon aankwam!”

Een paar jaar geleden heeft Medair 14 grote cycloonschuilplaatsen gebouwd, waar families kunnen schuilen als er een storm komt. “We wisten dat de schuilplaats gemaakt was om de cycloon aan te kunnen, dat het er droog zou blijven en dat er een opslagtank met schoon water was. Dat zouden we bij de bevalling wel nodig hebben,” vertelt Jolita.

Jolita zal de moeilijke klim omhoog naar de cycloonschuilplaats nooit vergeten: “Toen we ‘s ochtends van huis weggingen, waaide het heel hard en was er veel regen. De bodem was glad door de modder en hier en daar stond het water al flink hoog! Het lopen ging zo moeilijk, helemaal omdat ik ook weeën had.”

Jolita en Tania bleven vier dagen in de schuilplaats, zolang het water nog hoog stond. Zo konden ze bijkomen en op krachten komen voor de terugreis. Op de vierde dag kwam er een Medair-team met noodpakketten: emmers, kommen, zeep en waterzuiveringstabletten. “Die pakketten kwamen goed van pas want ons huis was overstroomd, net als bijna alle andere huizen. Vooral onze keuken had schade opgelopen.”

Als ik haar vraag waarom ze haar dochter niet Enawa genoemd heeft, begint ze te lachen. Ze vertelt dat ze al een paar weken eerder had besloten om haar Tania te noemen. Jolita knuffelt haar kleine zonnestraaltje. Tania heeft de eerste dagen van haar leven in een schuilplaats doorgebracht, maar gaat nu de wereld in, beschermd door haar moeder.

Uw giften vandaag redden morgen levens zoals dat van Tania en haar moeder. Wilt u overwegen om maandelijkse donateur van Medair te worden?