We gaan ver, al 30 jaar: interview met een van de Medair-oprichters Josiane Volkmar-André

Het jaar 2019 is een gedenkwaardig jaar voor Medair, omdat we 30 jaar bestaan. In de komende maanden kijken we terug naar het begin. Hoe ver zijn we gekomen en voor hoeveel mensenlevens konden we iets betekenen dankzij de mensen die ons ondersteunen? We spreken eerst met Josiane Volkmar-André uit Zwitserland, die in 1989 met haar man Medair oprichtte.

Waarom begon u samen met uw man in 1989 Medair?

Ik was noodarts en mijn man werkte als tandarts en manager. We hadden allebei afzonderlijk en samen een aantal jaar in de noodhulp gewerkt. Zo werkte ik in een vluchtelingenkamp in Thailand, een kinderziekenhuis in Cambodja, aan de integratie van vluchtelingen uit Zuid-Oost Azië in Californië en tijdens de burgeroorlog in Libanon. Mijn man werkte in een ziekenhuis in Tsjaad tijdens de burgeroorlog en de hongersnood.

Toen we eind 1987 teruggingen naar Zwitserland, kwamen drie organisaties die ons werk kenden – Mission Aviation Fellowship (MAF), MEDAF en Youth With A Mission (YWAM) – met een voorstel om een project te beginnen voor hulp bij crises en rampen. Ze wilden het Medair noemen. Dit paste heel goed bij onze eigen visie, dus zo zijn we begonnen.

Hoe ging het in die eerste tijd?

Na een paar intensieve gesprekken kwamen we in juni 1988 bij elkaar om een plan te schrijven. Daarna hebben we Medair laten registreren. Al snel ging onze eerste hulpactie van start in het Teso-gebied in het noorden van Uganda, waar toen een burgeroorlog plaatsvond. We brachten noodhulp naar de gemeenschappen, financieel ondersteund door MAF, YWAM en veel andere donateurs in Europa – vrienden, familie, kerken, MEDAF en de Zwitserse Confederatie via het Zwitserse Bureau voor Ontwikkeling en Samenwerking (SDC).

Het eerste programma was zeer succesvol en werd zeer gewaardeerd door de Ugandese autoriteiten en de drie moederorganisaties. We waren duidelijk op de goede weg. In 1989 is Medair in Zwitserland geregistreerd.

Wat is volgens u sinds het begin de kern van de missie van Medair?

Onze inspiratie om Medair te beginnen was een tekst uit de Bijbel: ‘Ik was hongerig en jullie gaven mij te eten, ik was dorstig en jullie gaven me wat te drinken’. Op die manier heeft Medair altijd geprobeerd om concrete hulp te geven aan mensen in grote nood – ongeacht hun ras, nationaliteit, geslacht of religieuze overtuiging. Dit deden en doen we nog steeds door zorgvuldig rekening te houden met de context, de getroffen mensen en de unieke noden van de gemeenschappen.

Vanaf het begin gaat Medair naar de moeilijkst bereikbare plekken waar andere organisaties minder komen – om te zorgen dat afgelegen gemeenschappen niet vergeten worden. De kern van de missie van Medair is ook nu nog zorg voor mensen, afgestemd op de persoon.

Hoe kijkt u bijna 30 jaar later naar de organisatie?

Ik ben trots op Medair omdat de waarden en de missie zijn gebleven, terwijl Medair nu vier keer zo groot is als bij ons vertrek in 2003. Medair wordt erkend en gewaardeerd als noodhulporganisatie in de landen waar we werken en gerespecteerd door particuliere en institutionele donateurs. Dat is prachtig voor een organisatie.

Wat wenst u voor de komende 30 jaar?

Dat Medair blijft doorgaan met het tonen van vriendelijkheid naar anderen en dat de organisatie kan blijven groeien om meer mensen in nood te kunnen bereiken. Of, zoals we in het Frans zeggen, bon vent.