Larisa (71) is gevlucht in eigen land. Ze komt uit een stad vlakbij de Russische grens en staat nu in het centrum van Lanivtsi,
“De eerste twee weken heb ik me verstopt in een kelder. De hele tijd hoorde ik raketten die insloegen. Mijn kleinzoon van 14 jaar zei tegen me: ‘Ik ga hier waarschijnlijk dood.’ Op dat moment realiseerde ik me dat ik hem moest redden.”
Larisa wist met haar kleinzoon te ontsnappen naar Lanivtsi, een vriendelijk stadje in het westen van Oekraïne. In die stad ontmoeten we Larisa tijdens het uitdelen van pakketten met toiletartikelen aan vluchtelingen. Als de bus op de locatie in het centrum van de stad aankomt, staan veel mensen al te wachten. Ze hebben zich eerder al laten registreren.
Lanivtsi is een stadje met een kleine 10.000 inwoners in het westen van Oekraïne. Er staan mooie huizen, er hangt rijp aan de boomtakken en het ruikt naar rook van de houtkachels waarmee de woningen gestookt worden.
Programma-assistent Marichka bezig met de distributie van hygiënepakketten voor de 71-jarige Larisa in Lanivtsi, 12 januari 2023. Het Medair-team gaat naar een gebouw in het centrum van de stad. Als de bus met de hulppakketten aankomt, staan er al veel mensen te wachten. Ze hebben zich binnen al laten registreren en komen bij de bus de pakketten ophalen.
Distributiemedewerker Ihor geeft een hygiënepakket aan Larisa (71).
Larisa is naar Lanivtsi gevlucht, omdat ze daar familie heeft wonen. Ze probeert te vertellen wat er in haar eigen woonplaats gebeurd is. “Ik zie bij mijn kleinzoon zelfs al grijze haren. We zijn gevlucht in een auto die overleden mensen vervoerde. Mijn kleinzoon en ik zijn meegereden in een aanhanger met lichamen van dode mensen. Dat was verschrikkelijk, maar we lieten ons daar niet door afschrikken. Zo sterk was onze overlevingsdrang!” Terwijl Larisa vertelt, stromen de tranen over haar wangen. Ze veegt haar tranen weg en vertelt verder. “Mijn kleinzoon gaat hier naar school en we beginnen ons te settelen. Maar ik wil nog steeds naar huis, hoewel ik weet dat mijn huis er niet meer staat. Mijn volwassen kinderen zijn daar nog. Ze hebben me verteld dat er een raket naast hun huis insloeg en dat hun dak kapot is. Mijn twee zonen willen ook vluchten, maar de autoriteiten laten hen niet gaan. Ik droom ervan om ze weer te zien,” vertelt Larisa. Dan is ze stil. Even later begint ze te glimlachen en zegt: “Heel erg bedankt dat jullie me helpen. Het betekent heel veel voor mij, want ik ben met pensioen en heb het niet breed. Ik moet de elektriciteit betalen, hout kopen en ik heb veel medicijnen nodig vanwege mijn leeftijd. Ik dank God dat hier geen geweld is, op de plek waar ik nu ben. Ik heb geleerd om blij te zijn met simpele dingen. Ik probeer op mijn beurt de mensen te helpen die hier net zijn aangekomen.”
Serhiy is een 66-jarige vluchteling uit Charkiv, een stad in het oosten van Oekraïne die sinds de start van het conflict voortdurend beschoten wordt. Ook hij ontvangt een pakket met hulpgoederen.
Verderop zien we een oudere man, zijn naam is Serhiy. Hij heeft zijn hulppakket al ontvangen en kijkt naar de andere mensen die nog in de rij staan. Hij wil zijn verhaal aan ons vertellen.
“Op de eerste dag van het conflict werden alle ramen van mijn appartement eruit geblazen. Ik was in één klap wakker. De hele morgen hoorde ik explosies en het gefluit van de raketten. Het was heel angstaanjagend. Charkiv, mijn stad, heeft het zwaarst geleden. Er was geen moment rust. Samen met mijn dochter en mijn zoon en hun gezinnen wonen we hier nu al bijna een jaar,” zegt Serhiy. Hij is 66 jaar en afkomstig uit Charkiv, een stad in het oosten van Oekraïne die al sinds het begin van het geweld onder vuur ligt.
Vroeger werkte hij daar als chauffeur. Hij heeft geprobeerd om in Lanivtsi werk te vinden, maar dat is niet gelukt vanwege zijn leeftijd. Hij voelt zich gelukkig wel veilig hier, maar hij droomt ervan om weer naar huis te gaan: “Het is fijn dat we hier hulp en zorg krijgen. Maar het liefst ga ik terug naar huis. Ik wil mijn appartement graag opknappen en dan opnieuw beginnen,” zegt hij.
Nadiia, is naar Lanivtsi gevlucht vanuit Kakhovka, een plaats in de buurt van het onlangs bevrijde Cherson. Ook zij heeft een droom. Ze is 39 jaar en heeft twee dochters van 6 en 12 jaar.
Nadiia (39) is naar Lanivtsi gevlucht vanuit Kakhovka, een stad in de buurt van het bevrijde Cherson. Ze staat op 12 januari 2023 bij de Medair-bus met hygiënepakketten.
“De ellende begon met een explosie waarvan ik wakker werd. Ik keek uit het raam en zag brand. Mijn man en ik zijn weggegaan, maar sommige gezinnen hebben niet kunnen vluchten. We hebben drie maanden onder de bezetting geleefd, maar dat hielden we niet meer vol. Toen besloten we om het risico te nemen en op de vlucht te slaan,” vertelt Nadiia.
Ze is blij dat haar gezin heeft kunnen ontkomen en ze heeft geen spijt van hun beslissing. De situatie in haar oude woonplaats Kakhovka is inmiddels nog slechter dan in die eerste maanden van het geweld. “Al onze vrienden zijn gevlucht. Omdat mijn moeder nog daar is, weet ik hoe het in onze stad is. Ik heb haar geprobeerd over te halen om ook weg te gaan, omdat het er niet veilig is. Maar ze wil haar huis niet verlaten. Gisteren heb ik nog met haar gebeld, toen vertelde ze dat het huis van haar buren getroffen is door een raket. Maar ze wil nog steeds thuis blijven,” vertelt Nadiia. “Ze voelt zich op haar gemak in Lanivtsi.”
Hygiënepakketten in een bus in Lanivtsi, Oekraïne, tijdens een distributie van hulpgoederen door een Medair-team.
Medair verstrekt pakketten met toiletartikelen in Oekraïne. In elk pakket zit shampoo, een fles ontsmettingsmiddel, zeep, maandverband, wc-papier, waspoeder, tandenborstels, tandpasta en emmers.
“Het is rustig hier en ik voel me veilig. Ik hoef me geen zorgen te maken om mijn dochters en ik heb nieuwe vrienden gemaakt. Mijn droom is dat alle mensen die mij dierbaar zijn het overleven. We zijn nu niet bij elkaar, maar dat geeft niet. Het belangrijkste is dat we allemaal veilig en wel zijn, ” zegt Nadiia met een lach.
Hygiënepakketten in een bus in Lanivtsi, Oekraïne. Een Medair-team deelt de hulpgoederen uit aan mensen die dat heel hard nodig hebben.
Programma-assistent Marichka bezig met de distributie van hygiënepakketten voor vluchtelingen in Lanivtsi. Dit stadje ligt in het westen van Oekraïne en heeft een kleine 10.000 inwoners. Het Medair-team gaat naar een gebouw in het centrum van de stad. Als de bus met de hulppakketten aankomt, staan er al veel mensen te wachten. Ze hebben zich binnen al laten registreren en komen bij de bus de pakketten ophalen.
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in deze publicatie vallen uitsluitend onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
Foto’s met de geoptimaliseerde naam van de foto/bijschrift/alt-tekst
