Wat een jaar ligt er achter ons. Misschien kijkt u net als ik met gemengde gevoelens terug op 2021. Het slechte nieuws blijft maar binnenstromen. We kunnen nog niet terug naar normaal en er is veel onzekerheid over hoe het verder gaat.
Nu ik even dankbaar geniet van een rustmoment, lees ik in het VN-document Global Humanitarian Overview van 2022 dat de noden nog nooit zo hoog waren. Volgend jaar zullen 274 miljoen mensen hulp nodig hebben, schrikbarend veel. Dit jaar waren het 235 miljoen mensen, wat al een grote toename was ten opzichte van eerdere jaren.
Stijgende nood
Door een wrange samenloop van omstandigheden blijft de nood maar stijgen. Natuurlijk is daar de coronapandemie en de opkomst van nieuwe varianten. Veel mensen in lagelonenlanden hebben nog steeds geen toegang tot vaccins. Door de toenemende gevolgen van de klimaatverandering wordt het weer steeds extremer. Vrouwen en kinderen zijn de dupe van geweld. De toename van gendergerelateerd geweld is verontrustend. Er zijn 82,4 miljoen mensen, meer dan twee keer zo veel als tien jaar geleden en meer dan 1% van de totale wereldbevolking, uit hun huizen verjaagd. Bijna de helft van hen zijn kinderen.
“Door de toenemende gevolgen van de klimaatverandering wordt het weer steeds extremer.
Eén procent van de wereldbevolking is ontheemd geraakt, waaronder 4 miljoen mensen in Jemen.
Het gaat maar door
De honger grijpt om zich heen. In meerdere landen zijn hongersnoodachtige situaties aan het ontstaan. Als gevolg van de pandemie staat de gezondheidszorg in veel lagelonenlanden op omvallen. De met veel inspanning bereikte vooruitgang op het gebied van hiv, tb, malaria, prenatale zorg en kindervaccinaties is verloren gegaan. Schokken in de wereldeconomie en tekorten in de leveringsketens hebben uitwerking op deze crises, maar belemmeren ook de financiering en levering van noodhulp. De toegang tot mensen in nood wordt steeds vaker ingeperkt. Noodhulpwerk blijft een gevaarlijk beroep en hulpverleners worden regelmatig aangevallen.
Ingrediënten voor de ‘perfect storm’
Allemaal ingrediënten voor wat je een ‘perfecte storm’ zou kunnen noemen. Hoe houden we bij dit alles nog hoop? Wat mij hoop geeft, is dat we precies daar zijn waar we moeten zijn. Medair komt te hulp bij de noden van mensen in de acht zwaarste humanitaire crises ter wereld. Uit onderzoek van de VN blijkt dat dit ook de noodsituaties zijn waarvoor het meeste geld nog ontbreekt. Het gaat onder andere om Afghanistan, Madagaskar, DR Congo, Zuid-Soedan en Jemen. In die landen ontstaan mogelijk hongersnoodachtige situaties.
Medair werkt in acht van de zwaarste humanitaire crises ter wereld, waaronder in Afghanistan. We hebben geldhulp kunnen geven aan 50.000 mensen, wat in de wintermaanden levens zal redden.
5 keer hoop
1. Wat mij hoop geeft, is dat onze noodhulporganisatie medewerkers heeft die bereid zijn en klaar staan om binnen 24 tot 48 uur naar een nieuwe crisis te gaan. Onze noodhulpteams van zeer deskundige noodhulpmedewerkers hebben mensen geholpen in 11 van de 12 grootste noodsituaties.
2. Wat mij hoop geeft, is onze ‘coronataskforce’. Zij onderzoeken continue de maatregelen en uitdagingen en vinden oplossingen om corona-proof hulp te kunnen verlenen. Wat mij hoop geeft, is de ondertekening van de Climate and Environment Charter for Humanitarian Organizations, waarover ik in het komende jaar meer zal vertellen. Ook vind ik hoop in de collega’s die zich inzetten om de stemmen te laten horen en dat zij zorgen dat de plaatselijke gemeenschappen altijd centraal staan in ons werk.
3. Wat mij hoopt geeft, zijn de sterke partnerschappen die we opgebouwd hebben in de noodhulpsector, met het bedrijfsleven en met onze donateurs. We werken effectiever dan ooit samen en vullen elkaar aan. Onze partners uit het bedrijfsleven helpen ons om innovatieve hulpmiddelen te ontwikkelen, van vroegtijdige waarschuwingssystemen voor natuurrampen tot overstromingsbestendig onderdak en biologisch afbreekbare dekzeilen. En als we geld inzamelen voor nieuwe noden, dan dragen onze donateurs steeds opnieuw bij.
4. Hoopgevend zijn ook de prachtige mensen met wie ik mag samenwerken. Zoals Yasmin in Bangladesh, die me vertelde dat Rohingya-vluchtelingen helpen het mooiste is dat ze kan doen. Veel van onze plaatselijke medewerkers hebben andere kansen afgeslagen om dit werk te doen, zelfs in deze onzekere tijden en ondanks kritiek uit hun omgeving. Ze doen dit vanuit een innerlijke overtuiging.
5. Bovenal put ik hoop uit de mensen voor wie we werken, zoals de familie die ik in Libanon leerde kennen. Ze konden met hun gehandicapte zoontje ternauwernood ontsnappen aan het conflict in Syrië. Ze hadden bijna niets, woonden in een tent, maar hun vindingrijkheid, vreugde en positiviteit over de toekomst raakten me diep. Telkens opnieuw ontmoet ik geen slachtoffers, maar overlevers. Ze nemen onze steun aan en vermeerderen het door hun eigen veerkracht.
Ons werk met Syrische vluchtelingen in Libanon geeft mij hoop omdat ik mensen ontmoet die onze ondersteuning aannemen en dankzij hun eigen veerkracht vermeerderen.
Daarom heb ik hoop voor het komende jaar
De uitdagingen zijn enorm, maar met meer dan dertig jaar ervaring met uitdagend werk op moeilijke plekken is dit wat wij doen en waarom we bestaan. Als we blijven samenwerken, zijn er heel veel mensen die een betere toekomst kunnen krijgen. Ik geef dus niet op en blijf geloven in een betere toekomst.
Ik wens u allemaal vrede, blijvende hoop en ja, ook geluk in 2022. David Verboom, CEO Medair
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
