Ik werk inmiddels anderhalf jaar voor Medair en zie geen enkele reden om iets anders te zoeken. Ik hou van mijn werk. Telkens weer zie ik dat een klein beetje medeleven mensen laat voelen dat ze ertoe doen.
Mijn naam is Tala en ik werk in de noodhulp. Ik vind het heerlijk om mensen om me heen weer reden tot glimlachen te geven. Na mijn bachelor in biologie, die ik in Libanon behaald heb, ging ik verder met een master leiderschap en management in gezondheidszorg en welzijn, in het Verenigd Koninkrijk.
Ik ben verantwoordelijk voor alles rondom niet-overdraagbare ziekten (NCD) in het werk van Medair in Jordanië. Ik ondersteun mensen met diabetes en hoge bloeddruk, die hun medicijnen niet kunnen betalen. We helpen hen deze te bekostigen en ik begeleid hen, zodat ze meer kennis krijgen over hun ziekte en zich beter voelen door een gezonde levensstijl. In de loop van de tijd heb ik een vertrouwensrelatie opgebouwd met deze patiënten en zie ik hoe ze vooruitgaan. Een tijdje geleden kwam ik erachter dat ik zelf een voorfase van diabetes heb, waardoor ik met nog meer begrip met de mensen kan communiceren.
Toen in Jordanië begin maart de lockdown van kracht werd, veranderde alles drastisch. We konden niet langer bij mensen langsgaan, terwijl zij nog steeds onze hulp nodig hadden. Mijn collega’s en ik gingen vanuit huis werken. We namen telefonisch contact op met patiënten over hun gezondheid en coronapreventie. Maar daarnaast probeerden we ook positiviteit te blijven uitstralen! Het was van belang dat we de mensen lieten merken hoeveel we om hen en hun welzijn geven, met name tijdens deze pandemie. Na wat vragen gesteld te hebben, konden we regelen dat ze toegang kregen tot het meest noodzakelijke; zoals gezondheidszorg, voedsel of medicijnen. Toen de regering de lockdown versoepelde en we ons tussen bepaalde tijdstippen weer mochten verplaatsen, stelde Medair een plan op om de meest kwetsbare mensen te bereiken en te helpen, zonder elkaar in gevaar te brengen.
In deze tijd realiseren we ons welke verantwoordelijkheid ons werk met zich meebrengt en hoe belangrijk het is, maar daarnaast ook hoeveel voldoening het geeft. Wanneer we mensen opbellen, dan bidden ze voor ons of wensen ons voorspoed en ze bedanken ons voor wat we doen. Vorige week sprak ik met een oudere vrouw die zo blij was dat we opbelden, dat ze ervan begon te huilen. Ze had geen water of brood en wist niet hoe ze eraan kon komen. Ik kon haar in contact brengen met mensen die haar konden helpen. Ik belde bepaalde instanties op en die brachten haar eten en water. Voor mij was dit dit een simpel telefoontje, maar voor haar maakte het een levensgroot verschil. Zoiets zou iedereen kunnen doen in deze tijd, hulpverlener of niet: omzien naar elkaar.
Het werk van Medair in Jordanië wordt ondersteund door het DG Europese Civiele Bescherming en Humanitaire Hulp, het Duitse Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Bureau voor Humanitaire Aangelegenheden van de VN, het Zwitserse Bureau voor Ontwikkeling en Samenwerking en gulle giften van particuliere donateurs.
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het global support office. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
