Snelle impact in de Filipijnen

Vier dagen geleden kwam ik in de Filipijnen aan, 24 uur nadat supertyfoon Mangkhut over het land trok.

Binnen drie dagen na de landing in Manilla konden we de eerste nooddistributie uitvoeren. Wat ben ik trots op ons team! We zijn non-stop bezig geweest met het uitvoeren van onderzoek en aanschaffen van materialen, zodat we zo snel mogelijk hulpgoederen konden uitdelen.

Landing op het strand bij het dorp Tabugan

Via MAF (Mission Aviation Fellowship) kregen we te horen dat vier zwaar getroffen dorpen nog geen hulp ontvingen. De mensen leven daar extreem geïsoleerd en hulp kan hen alleen bereiken via de lucht of per boot.

De tyfoon bereikte als eerste deze kant van de kust in het noordoosten. De mensen waren niet goed voorbereid omdat er geen telecommunicatie mogelijk is (geen radio, geen mobiele telefonie en geen internet).

Vanochtend om 8 uur vloog ik mee met een door MAF gecharterde helikopter. We gingen naar Tabugan, waar 43 families wonen. De meeste mensen hebben schade aan hun huizen of gewassen opgelopen. We namen dekzeilen, touwen en gereedschap mee – een basisnoodonderdakpakket – en genoeg rijst voor een familie voor een week.

De dag daarvoor was ik in Tabugan met mijn collega en onderdakadviseur Patricia om een onderdakonderzoek uit te voeren. We kwamen bij Susana thuis. Ze heeft vijf kinderen tussen de 7 en 16 jaar. Toen ik haar vroeg om te vertellen wat er gebeurd was, vertelde ze:

“Toen we vrijdagavond naar bed gingen, begon het heel hard te stormen. Ik heb al eerder tyfoons meegemaakt, maar deze was heel eng. Mijn dochter van 14 heeft hartklachten en ze was zo bang dat ze hartkloppingen kreeg. Er is een kliniek in ons dorp, maar er zijn geen zorgverleners en geen medicijnen. Als er iets met haar was gebeurd, had ik haar niet kunnen helpen.

De wind en de regen waren zo hard dat ik met de kinderen onder de tafel kroop. Daar zijn we 12 uur blijven zitten, totdat de tyfoon voorbij was. Alleen om te eten en te drinken kwamen we er even onder vandaan. We hebben een dak van stalen platen, die zijn door de storm gescheurd. Mijn man en ik hebben een stuk grond waar we rijst en groenten verbouwen, maar dat is helemaal vernield. We hebben niets kunnen redden.”

Ik ben blij dat ik haar een dag later een onderdakpakket en een zak rijst kan geven. Het is niet veel.Toch zijn Susana en haar buren heel dankbaar voor het feit dat we van zo ver zijn gekomen om hen te helpen. Tegen het einde van het uitdelen van de pakketten komt Susana naar me toe en omarmt me. “Dankjewel dat jullie gekomen zijn,” zegt ze.

Voordat we vertrekken, haalt de kagawad (de leider van het dorp) de pastoor om voor ons te bidden. Marcello, de kagawad, bedankt ons eerst en begint te huilen. Zelden heb ik een lokale leider gezien die zijn emoties toont, hoe dankbaar ze zijn. Het is een prachtig, ontroerend moment.

Dankuwel dat u samen met Medair noodvoedsel en onderdak biedt aan families in de Filipijnen die door de ramp getroffen zijn.

Patricia controleert de onderdakpakketten voor de distributie.

De noodhulp van Medair in de Filipijnen wordt mogelijk gemaakt door de gulle steun van onze particuliere donateurs.

Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.