Indonesië 6 maanden later: “Het zijn sterke mensen.”

Frilly (21) komt uit Palu, een van de zwaarst getroffen plaatsen na de aardbeving en tsunami van september 2018. Frilly werkt als vertaler voor Medair en onze plaatselijke partners in Centraal-Sulawesi. Ze ontmoet regelmatig mensen die hulp ontvangen en legt hun verhalen vast.

Hoe was die dag, toen in Palu de aardbeving plaatsvond?

Toen de aardbeving kwam, was ik op kantoor aan het werk bij mijn toenmalige werkgever. Eerst dacht ik dat het een ‘normale’ aardbeving was, zoals we zo vaak hebben in Palu. Maar na twee of drie seconden wist ik dat het deze keer anders was. Het was veel sterker.

De lampen vielen uit. Ik probeerde naar buiten te komen, maar de aardbeving was zo sterk dat ik amper kon staan. Ik kon niet rennen, ik kon niet vluchten. Door de schokken viel ik en stootte mijn hoofd.

De gevolgen van instorting van losse grond. Tijdens aardbevingen kan de vaste grond zo losgeslagen raken, dat het als het ware vloeibaar wordt.

Toen ik eindelijk het gebouw uit kon komen, zag ik vreselijke dingen. Het was een enorme chaos. Iedereen schreeuwde en rende.

Voor mijn hoofdwond ging ik naar het ziekenhuis en toen ik zag hoeveel dode lichamen daar lagen, wist ik dat dit een grote ramp was. Het was de hel op aarde. Iedereen, ook ik, was in de war en maakte zich zorgen over familieleden. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.

Maar weet je, op dat moment in het ziekenhuis waren we allemaal zo geschokt en verdrietig dat we elkaar begonnen te helpen, zelfs vreemden. Nu ik er weer aan denk, raakt dat me nog. We zijn allemaal mensen. Zelfs in zo’n situatie kunnen we contact maken en voor elkaar zorgen.

Welke impact had de ramp op de levens van de mensen in Palu?

Vooral dat de levens van mensen compleet op de kop stonden. Daarvóór ging alles gewoon z’n gangetje. Je woont in een kleine stad waar de mensen aardig en vriendelijk zijn, kinderen gaan naar school en volwassenen naar hun werk. Maar dan is alles anders. Er is zo veel onzekerheid ineens.

In de weken na de aardbeving voelde ik me verloren, mijn identiteit was weg. Het leven stond plotseling stil. Andere mensen hadden dat ook en daardoor werden ze depressief. Ze wisten na de ramp niet hoe de toekomst eruit zag.

Hoe is de situatie nu, zes maanden na de ramp?

Als ik met mensen praat in Palu en de omgeving, dan zie ik dat de behoeften veranderd zijn, het is niet langer eten, onderdak en water. De mensen zijn nu bezig hun leven weer op te pakken, weer zelfstandig te worden.

Maar ik denk niet dat we ooit het leven terugkrijgen zoals het was. Het heeft zo veel impact op ons gehad. In sommige delen van Centraal-Sulawesi is er herstel, maar op andere plekken is er zo veel verwoest dat het na zes maanden nog niet normaal is.

Wat zijn nu de grootste behoeften?

Volgens mij is psychologische steun heel belangrijk, zeker voor de mensen dichtbij de gebieden die het meest verwoest zijn. Ik heb veel mensen gesproken en er zijn mensen die niet kunnen terugkeren naar de plek waar ze woonden omdat ze het nog niet aankunnen.

Frilly in gesprek met een familie die door de aardbeving getroffen is.

Is er een verhaal van een overlevende dat je is bijgebleven?

Eén verhaal dat me echt geraakt heeft, is van een vrouw die Sundari heeft. Tijdens de ramp kreeg ze een miskraam. Ze leerde mij dat je uit simpele dingen kracht kunt putten. Uit de liefde van je familie bijvoorbeeld. Of uit de wil om weer een normaal leven te leiden. Het zijn soms eenvoudige dingen die mensen de moed geven om vol te houden.

Sundari, 35 jaar.

Wil je de mensen een boodschap meegeven?

Dat de mensen in Palu heel sterk zijn. We hebben deze ramp overleefd. Het is niet gemakkelijk, maar we houden vol.

Soms worden de overlevenden vergeten als er internationaal minder media-aandacht komt. Maar de mensen hebben nog steeds hulp nodig, ook in de herstelfase.

Deze mensen hadden gewone levens vóór de ramp, net als jij. Ik hoop dat mensen ons blijven steunen en dat we ons beter kunnen voorbereiden op nieuwe rampen.

Frilly met de 8-jarige Nur, haar familie kreeg na de aardbeving hulp van Medair en partners.