Gewoon vriendelijk zijn

Ik zag Amina staan in de wachtkamer van de mobiele kliniek. Op haar gezicht zat een litteken dat van een brandwond leek te zijn. Ik liep naar haar toe, begroette haar en vroeg, “Zuster, heb je je gebrand in je gezicht?” “Ja,” was haar reactie. “Ik ben in een vuur gevallen. Ik heb epilepsie.”

Ik zag Amina staan in de wachtkamer van de mobiele kliniek. Op haar gezicht zat een litteken dat van een brandwond leek te zijn. Ik liep naar haar toe, begroette haar en vroeg, “Zuster, heb je je gebrand in je gezicht?” “Ja,” was haar reactie. “Ik ben in een vuur gevallen. Ik heb epilepsie.”

Ze vertelde me dat ze pijn had. Ik nam haar mee naar buiten om wat frisse lucht te krijgen. Terwijl ik naast haar zat, kreeg Amina een aanval en viel op mijn schoot. Mijn collega rende naar ons toe en hielp om haar voorzichtig op de bank te leggen, zodat ze weer lucht kreeg. Nadat ze een tijdje bewusteloos lag, kwam Amina weer bij. Ik nam haar mee naar binnen en daar kreeg ze medicatie.

Een paar maanden later sprak ik Amina weer bij de kliniek. We gingen zitten en ze vertelde haar verhaal. Ze had nu op haar 27e al meer dan 20 jaar last van epilepsie. Ze had geen gezin meer – haar man en haar twee kinderen waren gestorven – en woonde nu samen met haar moeder.

“Ik kom uit een familie van veehouders in een afgelegen dorp, maar toen onze regio getroffen werd door droogte, zijn we naar de stad gegaan. De afgelopen drie jaar ging het steeds minder met mij. Heel lang heb ik pillen geslikt die mijn moeder kocht in een privékliniek, maar die hielpen niet echt. Ik nam ze iedere avond, maar toch kreeg ik minstens één keer per dag een aanval. Ik kreeg steeds bijzondere zorg en aandacht en kon niets alleen doen. Slapen ging moeilijk en ik kon mijn plas niet ophouden, zowel ’s nachts als overdag.”

Dat jullie mobiele team hier kwam, was echt een geschenk van God. Het gaat nu veel beter met me. Ik heb nu geen last meer van incontinentie en heb nu minder dan één keer per week last van mijn epilepsie. Ik slaap goed en kan dingen doen in het huishouden. Elke avond neem ik medicijnen en elke maand krijg ik in de kliniek nieuwe medicijnen. Mijn gezondheid wordt steeds beter.”

“Bedankt dat je zo aardig was. Ik viel bewusteloos op jouw schoot en toen ik weer bijkwam, bracht je me naar de kliniek. Dat God net zo vriendelijk voor jou mag zijn als jij voor mij was. Als ik aan je denk, dan bid ik voor je. Ga alsjeblieft door met helpen van mensen die problemen hebben.”

Dankzij uw bijdragen is deze persoonlijke, meelevende zorg in Somalië mogelijk. U laat vrouwen zoals Amina merken dat ze niet vergeten zijn. Dankuwel!


Medair is sinds 2008 in Somalië actief met projecten op het gebied van gezondheid, voeding en WASH. Momenteel ondersteunen we 12 gezondheidszorgvoorzieningen met ondermeer 24-uurs verloskundige zorg en werken we in de gemeenschappen aan gezondheid, voeding en WASH. Ons werk wordt mogelijk gemaakt door het Bureau voor Internationale Ontwikkeling van de VS (USAID), Swiss Solidarity, Tear AU, het Wereldvoedselprogramma, UNICEF, Ferster Foundation (CH) en particuliere donateurs.  

Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie. Namen zijn om veiligheidsredenen gewijzigd.

CHECK OUR LATEST STORIES