“Door de explosie werd ik de keuken uit geslagen en lag ik binnen een paar tellen op de vloer in de woonkamer! De muur en de ramen achter mij werden opgeblazen. Overal vielen brokstukken neer, maar ik leef nog. Ik ben misschien moe en heb tijd nodig om de ramp te verwerken, maar ik weet dat God mij beschermd heeft, mijn geloof heeft me beschermd.” Marionela, overlevende van de ontploffing in Beiroet.
Op 4 augustus 2020, om 18:07 uur lokale tijd, vond een van de grootste niet-nucleaire explosies plaats in de Libanese hoofdstad Beiroet. Grote delen van de haven van Beiroet en het centrum van de stad werden verwoest. Meer dan 200 mensen kwamen om en 7.000 mensen raakten gewond. Door de drukgolven in de stad werden de huizen en de hoop van de Libanezen omvergeblazen.
Terwijl Libanon getroffen werd door deze ramp, had het land al te maken met de coronapandemie, politieke onrust en een zware economische crisis. De munteenheid verloor snel aan waarde, veel mensen werden werkloos en de dienstverlening van banken was sterk beperkt. Het land was diep geschokt. Wat ooit het ‘Zwitserland van het Midden-Oosten’ heette, lag er nu bij als een scène uit een rampenfilm. Dagenlang hing er een dikke, zwarte rookwolk over de stad. De inwoners zochten in de puinhopen naar familieleden, huisdieren en spullen. De straten waren vol mensen die aan het zoeken waren in de brokstukken van wat eerst hun huis was.
Zelfs brood is schaars geworden
In Libanon worden meer dan een miljoen Syrische vluchtelingen opgevangen, naar verhouding het hoogste aantal vluchtelingen volgens de VN-vluchtelingenorganisatie. De crisis in Syrië duurt nu al bijna tien jaar en veel noodhulp in Libanon is gericht op ondersteuning van vluchtelingen en kwetsbare Libanese gezinnen. Maar sinds de explosie is de situatie verslechterd. De tijden zijn veranderd en de situatie van de Libanese families is erger geworden. De gemeenschappen die Syrische vluchtelingen opvangen in Libanon maken nu zelf een crisis door.
“Ik wilde een betere toekomst voor mijn kinderen, daarom heb ik ze lang geleden al weggestuurd. Mijn enige zorg is nu hoe ik deze tijd in Libanon ga overleven. Voor kleine ondernemers is het tegenwoordig erg lastig om het hoofd boven water te houden. Door de wisselkoers is het heel moeilijk om de bedrijven open te houden. We hebben hulp nodig, hoe dan ook. We hebben het nodig; we kunnen dit niet alleen”, zegt Ibrahim.
In het jaar na de explosie zijn de economische, politieke en sociale crises nog zwaarder geworden. Bovendien heeft het land nu te kampen met ernstige brandstoftekorten. Bedrijven en ziekenhuizen liggen plat omdat er tot wel 20 uur per etmaal geen stroom is. Dit eens zo bedrijvige land komt keer op keer zonder waarschuwing in het donker te zitten. Mensen staan urenlang in de verzengende hitte om een klein beetje benzine te kunnen tanken. De voor de economie zo belangrijke toeristen staan voor gesloten restaurants, cafés, bakkerijen en winkelcentra in Beiroet. Zelfs het beroemde Libanese pitabrood is schaars geworden door de brandstoftekorten en stroomuitval. Er is geen aspect van het leven in Libanon dat niet door deze crisis is geraakt. Medicijnen zijn schaars en sommige apotheken hebben de deuren tijdelijk moeten sluiten. Volgens UNICEF zal in de komende maand meer dan 71 procent van de bevolking geen toegang meer hebben tot veilig water.
Wat doen wij?
Het zijn lastige tijden in Libanon, zowel voor onze collega’s en hun gezinnen als voor ons als organisatie. Hoe kunnen we in deze steeds complexere crisis hulp blijven bieden? Als hulporganisatie hebben we jarenlange ervaring met hulp in complexe noodsituaties, zoals in Zuid-Soedan, DR Congo en Syrië. Het gaat nooit om een op zichzelf staand probleem. Als een gemeenschap kwetsbaar is geworden, dan is de weg naar herstel vaak lang en zelden recht.
In het jaar na de explosie hebben we een sterke stijging gezien van het aantal Libanese families die ondersteuning nodig hebben met gezondheidszorg en basisbehoeften. Hun grote inzet om anderen te helpen komt nu in de knel door de noden van hun eigen gezinnen. We zetten ons net zo in voor Libanese families als voor Syrische vluchtelingen.
De internationale noodhulporganisatie Medair is sinds 2012 werkzaam in Libanon en biedt gezondheidszorg, geestelijke gezondheidszorg en onderdakhulp aan vluchtelingen en kwetsbare Libanese gezinnen in Beiroet, Zuid-Libanon en de Bekavallei. Na de explosie in Beiroet heeft Medair huizen gerepareerd en psychologische hulp gegeven aan families die door de ontploffing getroffen zijn. Sinds juni 2021 is onze hulp uitgebreid vanwege nieuwe noden in voornamelijk Libanese gemeenschappen. We runnen onder meer een gratis coronavaccinatiekliniek in Saida, in het zuiden van Libanon.
Help ons alstublieft om Beiroet te blijven opbouwen en geef uw gift.
Het werk van Medair in Beiroet, Libanon wordt mogelijk gemaakt door de steun van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen, Swiss Solidarity en gulle giften van particuliere donateurs. Sinds juni 2021 runt Medair ook een coronavaccinatiekliniek in Saida, in Zuid-Libanon, ondersteund door Swiss Solidarity. De gezondheidsklinieken in de Bekavallei worden ondersteund door Global Affairs Canada in samenwerking met Tearfund Canada.
