Anuar Begam: “Als de hulp van internationale organisaties stopt, wat zal er dan met ons gebeuren?”
Anuar Begam is 45 jaar en is moeder van zes kinderen: vier dochters en twee zonen. Ze vertelt hoe het gezin op de vlucht sloeg, hoe hun leven in Bangladesh eruit ziet en welke toekomstverwachting ze hebben.
In Myanmar was ons huis veel groter. Het was een mooi huis van hout. We hadden kippen en andere dieren op de begane grond en wij woonden boven. Met ons bedrijf verdienden we genoeg. Maar we hadden daar geen hoop, er was geen vrijheid. Toen we zagen dat ons dorp werd aangevallen en platgebrand, realiseerden we ons dat we niet meer veilig waren. We wilden een veilige toekomst voor onze kinderen, dus moesten we vluchten.
Op de vlucht uit Myanmar
De reis was echt heel zwaar. We hadden maar een paar dingen bij ons, wat kleren en een beetje rijst voor een paar dagen. We waren naar het bos gerend en schuilden daar een week. Er was niet genoeg te eten voor iedereen. De kleintjes waren bang en moe van het lopen. We liepen vooral ’s nachts omdat we bang waren om opgepakt te worden.
Na een week kwamen we eindelijk in Bangladesh. Eerst stopten we in een gebied vlak bij de grens, Shamlapor Teknaf, voordat we naar dit kamp, Kutupalong, gingen. Op dat moment was het kamp bijna helemaal leeg; dit was een bosgebied. We moesten met niets beginnen. Alles was weg, we hadden alles achtergelaten. We hakten wat hout om dit huis te bouwen. Maar we hadden geen materialen voor een sterk en veilig huis.
World Concern en Medair gaven ons spullen om het huis te verstevigen voor het moessonseizoen. Ze legden uit hoe we de plastic zeilen en touwen konden gebruiken om het huis vast te binden en steviger te maken. Nu is ons huis beter, het blijft droog en we voelden ons veiliger tijdens het regenseizoen. Maar als we hier langer moeten blijven, dan is dit huis niet sterk genoeg. Het is niet bestand tegen een cycloon.
Leven in het kamp
We zijn afhankelijk van internationale organisaties om te overleven. Maar de rantsoenen die we krijgen, zijn niet genoeg voor het hele gezin. We hebben geen inkomen. Onze mannen hebben geen werk hier en ze moeten werken om wat geld te verdienen.
Soms maak ik me echt zorgen. Als de hulp van internationale organisaties stopt, wat zal er dan met ons gebeuren?
Ik vind mijn kracht in onze familie. Als we samen zijn, ben ik gelukkig. Tijdens de twee Eid-feesten (religieuze feesten van moslims) komen we allemaal samen in het kamp en maken we samen eten. Dan ben ik gelukkig en voel ik me veilig. We hebben hier niet veel, maar we kunnen bidden. Onze kinderen kunnen naar school gaan. We leven hier niet in angst.
Myanmar is ons land en dat zal het altijd blijven
Myanmar is ons land en dat zal het altijd blijven. We willen ooit weer teruggaan. Maar we kunnen niet terug als er geen vrijheid is. Er zijn te veel problemen niet opgelost. In de maanden voor onze vlucht was het leven daar onmogelijk. We mochten niet bidden en we konden onze kinderen geen goed onderwijs geven. We hadden daar geen kansen.
Ik hoop dat mijn kinderen ooit terug kunnen gaan en in vrede in ons land kunnen leven.
Voor het onderdakprogramma in het vluchtelingenkamp Kutupalong hebben World Concern en Medair meer dan 5.000 pakketten voor beter onderdak gedistribueerd. Ook hebben we 5.000 verstevigingspakketten uitgedeeld waarmee de vluchtelingen hun onderkomens konden verstevigen voor het moessonseizoen. Verder heeft Medair gewerkt aan verbetering van openbare gebouwen zoals scholen, klinieken en voorzieningen zoals voetpaden en afwatering.
Foto’s door Medair/Tam Berger
CHECK OUR LATEST STORIES
UITGELICHT VERHAALVerhalenJemenGezondheidszorg en voeding
Van hut tot zorgcentrum
Na bijna tien jaar van geweld zijn de publieke voorzieningen in Jemen grotendeels weggevallen. Twee derde van de bevolking is aangewezen op noodhulp. De medische zorg in Jemen verkeert in slechte staat, vooral op het platteland. Slechts de helft van de medische...
UITGELICHT VERHAALVerhalenOekraïneHerstelOnderdak en infrastructuur
Herstel en genezing in Oekraïne
De afgelopen jaren hebben de dorpen in de regio Charkiv in Oekraïne zwaar te lijden gehad onder het geweld. Huizen liggen in puin, ramen zijn gesprongen en daken zijn weggerukt. Medair heeft in deze moeilijke tijd geholpen en de getroffen mensen hoop en inspiratie...
UITGELICHT VERHAALVerhalenJemenGezondheidszorg en voeding
Als een medisch centrum een reddingsboei wordt
Het conflict in Jemen heeft een grote humanitaire crisis veroorzaakt. Medische zorg en voedsel geven de grootste problemen. Ondervoeding vormt een ernstige bedreiging voor kinderen onder de vijf jaar en voor zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven. Het...
VerhalenAfghanistanVrouwen en kinderen
Eerbetoon aan de vrouwen die hoop brengen in Afghanistan
Tijdens de Internationale Vrouwendag willen we de vastberaden en betrokken Afghaanse vrouwen in het zonnetje zetten. Medair is 28 jaar actief in Afghanistan. We hebben veel gemotiveerde vrouwen mogen ontmoeten die de meest kwetsbare mensen in hun omgeving helpen....
UITGELICHT VERHAALVerhalenGlobalVrouwen en kinderen
Gesprek met Anne Reitsema – Internationale vrouwenmaand
De maand maart is Internationale Vrouwenmaand, daarom gaan we langs bij Anne Reitsema, CEO van Medair, voor een kop koffie en een gesprek over wat Medair doet om kwetsbare vrouwen te ondersteunen. Ook vertelt ze over een paar van de vrouwen die haar inspireren....
VerhalenAfghanistanGezondheidszorg en voeding
Meer dan 1 miljoen Afghanen moeten Pakistan verlaten
De noodsituatie in Afghanistan wordt nog zwaarder doordat Afghanen terugkomen uit Pakistan. De mensen in Afghanistan hebben nauwelijks basisvoorzieningen, lijden onder structurele armoede, langdurige droogte¹, de impact van klimaatverandering, natuurrampen en...
VerhalenOekraïneOnderdak en infrastructuur
Warmte brengen
In de winter is het voor veel mensen een dagtaak om aan brandhout te komen. Dat geldt zeker voor mensen in kwetsbare situaties, zoals ontheemden. Medair zet zich in om mensen in nood warmte en comfort te bieden. Deze winter heeft Medair aan meer dan 174 mensen...
Een jubileum dat niemand vieren wil
Medair werkt nu twee jaar in Oekraïne - een verhaal verteld door ons geweldige team Stel je voor dat je het geluid van beschietingen hoort in de plaats waar je woont. Elke dag, meer dan 700 dagen lang. Dat is de grimmige realiteit voor veel mensen in Oekraïne sinds...